HISTORIA E UÇK-SË
Dalja e parë në skenë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, më 28 nëntor të vitit 1997, në fshatin Llaushë të Skenderajt.
Ndërkaq, ajo që bëri që UÇK-ja të bëjë publike aktivitetet, ishte vrasja e mësuesit të shkollës së Llaushës, Halit Geci, dy ditë më parë nga forcat serbe.
Historia e UÇK-sëKosova, pjesë historike e trungut shqiptar, gjithnjë ishte detyruar të luftonte për liri, për çlirim nga sundime të shumta, në radhë të parë nga sundimi sllav. Kosova, historikisht me popullatën e saj autoktone, iliro-dardane/shqiptare gjatë historisë ishte ballafaquar me kthesa të mëdha, me sfida, me luftërat titanike për jetë a vdekje.
Dhe, në të gjitha ato ballafaqime, pra edhe në fushën e betejës, Kosova, populli i saj, si pjesë e Shqipërisë natyrale kishte dhënë prova të pareshtura se, është dalzotës e fatit të vet, është krenare që besnikërisht e mbron tokën e të parëve, të brezave të sotme dhe të atyre që do të vijnë pas nesh.
Kosova, populli ynë heroik, gjithnjë dhe në çdo etapë të historisë së këtij nënqielli, krahas tribunëve të lirisë, mendimtarëve të shquar atdhetarë, liridashës, dha edhe trimat e çlirimit, luftëtarët që dolën nga gjiu i këtij populli dhe që, me Flamurin e Skënderbeut marshuan në fitoret e kombit tonë. Prandaj, historikisht, Kosova, kjo pjesë e trungut shqiptar gjithmonë në mejdanin e betejës ka nxjerrë trima, ushtarët e lirisë, ushtrinë shqiptare. Në këtë kuptim, rrënjët shpirtërore dhe jo vetëm kombëtare e historike të lindjes së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës duhet kërkuar në të kaluarën tonë kreshnike, në epopetë e lashta shqiptare, sepse themeluesit, ideatorët, trimat dhe pjesëtarët e UÇK-së ishin stërnipat e Gjergj Kastriotit, të Sylejman Vokshit, Çerçiz Topallit, Isa Boletinit, Bajram Currit, Shaban Polluzhës, Adem Demaçit dhe trimave tjerë shqiptarë, të cilët ishin dhe janë emblemë e guximit shqiptar, e vendosmërisë për të qenë Zot të tokës sonë, të Atdheut tonë kudo që shtrihet.
Padyshim, fundshekulli XX, për kombin tonë mbarë, ishte një epokë e re, sepse kishte ardhur çasti i historisë që, me luftën vendimtare të kombit tonë, gjithnjë nën udhëheqjen e UÇK-së me në krye kryetrimin Adem Jashari, të fillonin luftën për çlirimin definitiv nga sundimi sllav, serbo-jugosllav. Kishte ardhur çasti i historisë që, në fushën e betejës, anekënd maleve, fushave, fshatrave, qyteteve të Kosovës të fillonte lufta kundër hordhive, falangave të ushtrisë pushtuese serbo/jugosllave. Ishin djemtë e Kosovës, ishte rinia atdhetare e cila, e frymëzuar nga idetë e lirisë e të çlirimit, kishte dhënë betimin për çlirimin e Kosovës.
Në çdo aspekt dhe nga secili këndvështrim shqiptar, dalja e UÇK-së, në atë nëntorin e dytë shqiptar ishte e pritur. Kjo, sepse gati një shekull të tërë, brez pas brezi populli i Kosovës, i përkrahur gjithnjë nga shteti amë, Shqipëria, por edhe nga vëllezërit tanë në Maqedoni, Mal të Zi e në Kosovën Lindore ishte përgatitur për betejën e madhe, për betejën e cila na solli çlirimin nga sundimi serb/jugosllav. Prandaj, duke qenë koshient për faktin se liria nuk falet, se liria nuk fitohet në tryezën diplomatike, populli trim i Kosovës, djalëria e pamposhtur shqiptare anekënd trojeve shqiptare, një shekull të tërë nuk ishte gjunjëzuar para pushtuesit, por ishte përgatitur për luftë.
Kjo, sepse, sido që rrjedhin zhvillimet politike në Kosovën tonë, pra që nga viti 1912, kur Kosova u ripushtua nga Serbia, të parët tanë, brez pas brezi e kishin të qartë se, çlirimi i Kosovës nuk mund të realizohet vetëm me lëvizjen politike, por sikur na mëson historia kombëtare, Lëvizja politike për çlirim mund të ketë sukses vetëm nëse përkrah saj e ka edhe lëvizjen ushtarake. Ndaj, në rrugëtimin tonë drejt lirisë, drejt çlirimit, drejt të ardhmes së përbashkët kombëtare shqiptarët, brez pas brezi që nga koha e Isa Boletinit me shokë e deri në epokën e Adem Jasharit, komandantit të UÇK-së u përndjekën, u burgosën, u vranë, derdhen gjak. Luftëtarët e lirisë, asnjëherë nuk pushuan të përgatiteshin për betejë kundër pushtuesit, sepse jeta dhe e ardhmja e jonë përcaktohej në fushën e betejës, përcaktohej në fushat legjendare të Kosovës, fusha këto të cilat sa e sa herë gjatë historisë u lagën me gjakun shqiptar.
Pas çlirimit të Kosovës nga sundimi serbo-jugosllav sërish i hedhim një vështrim rolit historik, kombëtar të UÇK-së, ndaj veçoj komponentën e rolit të UÇK-së, si Lëvizje politike dhe Lëvizje ushtarake e popullit tonë. Pa dyshim, UÇK, e kishte edhe komponentën e fuqishme përbërëse të Lëvizjes politike, sepse shikuar realisht, jo vetëm para, por veçmas pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore çdo veprimtari e organizuar e shqiptarëve të Kosovës dhe të atyre që ishin në trojet etnike në Maqedoni, Kosovë Lindore dhe në Mal të Zi, për strumbullar kishte qëllimet politike, kombëtare që synonte t’i realizonte edhe përmes Lëvizjes së gjerë politike. Nga aspekti tjetër, në të njëjtën kohë, në aktivitetet kombëtare për çlirim, në mënyrë të vendosur punohej për organizimin ushtarak të popullit, sepse, vlerësohej se vetëm përmes një Lëvizje të madhe ushtarake, siç ishte UÇK-ja, mund të çlironim trojet tona etnike nga sundimi sllav.
Në çastin historik, kur në skenën e hapur të politikës sonë kombëtare u paraqit UÇK-ja, ajo në të njëjtën, kohë ishte Lëvizje politike/kombëtare dhe Lëvizje ushtarake shqiptare. Arsyet për këtë konstatim janë të shumta dhe të parreshtuara. Por, unë do të veçoj disa nga ato.
E para, ishte e pakonceptueshme që, pa Lëvizjen politike të mund të krijohej fushëveprim për Lëvizje ushtarake, pra se pa paraqitjen e bërthamave të UÇK-së edhe si Lëvizje e madhe politike e kombëtare të mund të krijohej, themelohej, zgjerohej dhe afirmohej Lëvizja ushtarake, pra Ushtria Çlirimtare e Kosovës, duke qenë në të njëjtën kohë, Lëvizje politike dhe Lëvizje ushtarake. Ajo, para orës së madhe të historisë sonë u paraqit, u manifestua edhe si element i rëndësishëm i pajtimit kombëtar, pajtim aq i kërkuar dhe aq i pritur ndër shqiptarët e Kosovës dhe më gjerë.
E dyta, Kosova kishte nevojë për mbrojtje dhe ajo mbrojtje dhe çlirimi nga pushtimi serbo-sllav nuk mund të realizohej vetëm me dëshirën, me idealin për liri, çlirim, vetëm me segmentin politik, por domosdosmërisht me luftë. Dhe, luftën do ta bënte, siç edhe e bëri, e lavdishmja Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila duke luajtur me sukses dhe në të njëjtën kohë të dyja rolet, si Lëvizje politike dhe Lëvizje ushtarake, arriti që ta mobilizonte popullin për betejë, për betejë jo vetëm politike, kombëtare, por edhe për betejën e armatosur. Kosova e robëruar, me të drejtë iu drejtua bijve të saj, stërnipave dhe stërmbesave të saj, ku nga gjiri i popullit doli pjesa më e ndritur e shpirtit të papërkulur shqiptar, Ushtria Çlirimtare e Kosovës, Lëvizje politike dhe Lëvizje ushtarake e kombit.
Populli, i cili nxori UÇK-në, në Lëvizjen politike dhe ushtarake të UÇK-së e identifikoi dritën e lirisë, rrugën e çlirimit të vet nga sundimi serbo/jugosllav.
E treta, UÇK-ja duke qenë Lëvizje politike dhe Lëvizje ushtarake e Kosovës, dhe e popullit shqiptar më gjerë, u rrit dhe u zhvillua në ushtri moderne.
UÇK, si Lëvizje politike dhe ushtarake e popullit të Kosovës, shumë shpejt u bë shpresë reale, e prekshme që pushtoi gjithë zemrat dhe shpirtrat e bijve dhe bijave atdhetare shqiptare kudo që ishin. Në fakt, me UÇK-në, si Lëvizje ushtarake, si ushtri moderne e Kosovës u ngrit lartë morali i qëndresës i gdhendur në ballin e secilit luftëtar të lirisë: “Liri a vdekje për Atdhe”! Me UÇK-në, si Lëvizje politike dhe Lëvizje ushtarake, përkatësisht ushtri çlirimtare dhe triumfuese, doli në pah ndjenja e kryerjes së detyrës ndaj Atdheut. Prandaj, edhe sot mund të konstatojmë se, luftëtarët e UÇK-së ishin sa ushtarë po aq edhe politikanë.
28 NENTOR 1998
No comments:
Post a Comment